Proclamouse campión de Europa e subcampión mundial en 2024
A marcha nórdica é un deses deportes pouco coñecidos ou minoritarios, pero conta cun bo número de seguidores que a practican a diario. En España celébranse competicións oficiais desde 2017, aínda que a orixe do deporte remóntase aos anos 30 en Finlandia. “Os deportistas de esquí de fondo, cando non había neve, pensaron en comezar a andar con bastóns para non perder a condición física e manter un pouco de técnica”, explica Alberto Fidalgo, subcampión galego e mundial da especialidade.
A marcha nórdica ten semellanzas co propio esquí de fondo e consiste en camiñar utilizando bastóns con ambas as mans para facilitar o impulso de todo o corpo. Porén, ten unha serie de características técnicas que o fan máis complicado do que parece. “Os xuíces están polo circuíto e avalían a túa técnica, dándoche avisos mediante tarxetas e mesmo sancións que poden levar á descualificación. Son moitos os puntos que valorar, dende o pescozo ata os pés”, comenta Alberto.
Este deporte adoita practicarse en camiños de terra ou herba que teñen unha certa comodidade para camiñar e un ancho que permite o paso de polo menos dúas persoas. Tamén se pode practicar sobre asfalto, aínda que é menos habitual, sobre todo a nivel competitivo, con distancias que adoitan rondar os 12 ou 15 quilómetros. “Permítese desnivel, pero ata certo punto porque, se a pendente é moi pronunciada, a túa posición cambiará moito de súpeto e non che permitirá realizar unha técnica correcta”.
A marcha nórdica, como a maioría dos deportes minoritarios, ten pouca visibilidade e dificultades á hora de financiar a participación en competicións. Alberto conta co apoio de varios patrocinadores que o acompañan, pero asegura que os seus amigos lle din (en ton de broma) que “es campión de Europa e non tes nin un céntimo, cústache, pero se foses campión de Europa de fútbol estarías convidando a todos”.
Gusanillo
Fidalgo probou por primeira vez este deporte en 2016 tras instalarse na Coruña procedente do seu Taboada natal, incorporándoo á súa formación. Non obstante, a súa primeira competición non chegou ata 2021, á que acudiu con medo a non ter técnica suficiente e ser descualificado. A pesar dun penalti de dous minutos, quedou segundo entre os participantes galegos. A partir de aí, Alberto viu que “podía ter máis viaxes e comecei a estudar moito técnica, adestrar e mellorar. Comecei a evolucionar tanto en condicións físicas como técnicas e dei o salto máis en serio ao circuíto nacional”.
En 2023 comeza a subir ao podio, sendo campión galego. En 2024 quixo dar un paso adiante e tomalo aínda máis en serio, adestrando seis ou sete días á semana, algúns deles con dobre sesión. O esforzo non defraudou e, tras conseguir recursos e patrocinadores para viaxar, Alberto conseguiu ser campión de Europa na categoría M35. O broche de ouro chegou pouco despois, co subcampión do mundo da súa categoría e o quinto posto da clasificación xeral. Unha tempada “moi boa” tras a que recibiu recentemente o recoñecemento da Federación Galega de Montañismo, encargada de acoller a marcha nórdica en Galicia.
A polo 2025
Ao final da tempada 2024 “coas tarefas cumpridas”, Alberto necesitaba “un descanso máis grande do que nunca tiña” a todos os niveis. “Levei moito tempo intentando non poñer pantalóns ou zapatillas deportivas e descansar”, lembra, aínda que abraza “con ilusión” esta nova campaña, que se estrea esta fin de semana coa primeira proba da Copa de España.
Para 2025 propúxose participar só en competicións a nivel galego e nacional, agás o Campionato de España de Clubs. Pero tamén tentará ir “ao máximo número de probas que poida, manter o nivel e estar entre os tres primeiros da categoría a nivel nacional”. Non obstante, o seu principal obxectivo para este curso é “sobre todo, gozar”, sen presión nin estrés, aínda que “a ‘síndrome das costas’ espreme ao máximo”.
A marcha nórdica é un deporte no que “activamos o 90% dos músculos do corpo” e que “ten moitos beneficios para a saúde”, explica Alberto Fidalgo. Porén, para iso é necesario ter unha boa técnica: “Se a nosa posición é incorrecta ou a forza que exercemos sobre o bastón non se dirixe da forma correcta, non imos sacar ese beneficio”.
É unha técnica que leva tempo dominar correctamente e que ademais ten a vantaxe de que canto máis rápido vaias, máis complicado se fai de manter. Aí entra o factor estratexia nas carreiras, tentar obrigar a un competidor a ir máis rápido para intentar que perda a técnica adecuada e reciba unha penalización que lle permita adiantalo na clasificación final.